Betreffende 85 jarige man is die namiddag met zijn familie op het vakantiepark aangekomen voor een week vakantie. De man is licht dementerend en heeft rond 20.00 uur het huisje verlaten voor een korte wandeling waarvan hij niet terug keert. De zoon zoekt zijn vader op het vakantiecomplex maar kan hem niet vinden.

We starten onze zoektocht op verzoek van de politie ’s nachts rond 02.00 uur. Geurdragers worden gemaakt van 2 verschillende voorwerpen.

Met de eerste hond gestart bij het huisje. Na een moeilijkere start neemt de hond de trail op en verlaat het vakantiecomplex via een poortje. Gaat linksaf en keert na even via dit poortje weer terug. Gaat vervolgens de andere kant op als ze gekomen is. Na even stopt ze.

Met de andere geurdrager wederom gestart bij het huisje, maar nu met de tweede hond. Deze start vrij vlot en verlaat via het zelfde poortje het complex, maar gaat de andere kant op (rechtsaf). Trailt verder en gaat steeds dieper het bos in. Inmiddels regent het flink. Verlaat na ongeveer 1,5 km verderop het pad en gaat het bos in. Door het dichte bossage ontstaat gelijk een probleem met de lijnhandeling. De lijn loslaten is ook geen oplossing. Ze blijft ‘hangen’ achter bomen en kan niet verder. Dit herhaalt zich nog een paar keer. We gaan terug naar het pad en ze trailt verder. Op het volgende kruispunt gaat ze niet verder en keert om. Controleert nog een zijweg. Dan nog een herhaling (vastlopen) op dezelfde plek waar ze eerder het pad verlaten heeft. Afzoeken met zaklantaarns levert niks op. We gaan terug naar het huisje.

Met dezelfde geurdrager (van de 2e hond) opnieuw gestart met de eerste hond vlakbij het huisje. Nu start ze vlot en verlaat weer het complex door dezelfde poort. Gaat weer linksaf en trailt nu verder. Op het volgende kruispunt linksaf (achteraf blijkt dit de buiten/zijkant van het complex te zijn). Na even weer omdraaien en terug richting vertrek. Controle van andere in/uitgangen levert niks op. 

Binnen het complex (via hetzelfde poortje) neemt ze dezelfde route als eerder. Stopt nu niet en trailt verder. Met een boog over het bijna hele complex komt ze uit bij het vertrekpunt. Ze stopt bij de voordeur en wil naar binnen.

Onze gegevens worden teruggekoppeld met politie, die ook bijna de hele nacht gezocht heeft in het bos. Inmiddels is het bijna licht (6.30 uur) en gaan we naar huis. De man is nog niet gevonden. Inmiddels is de eerste hond van het USAR-team gearriveerd, in de loop van de ochtend gevolgd door 3 anderen. Deze groep zoekt de bossen af.

Om nog enkele ‘losse eindjes’ weg te werken starten we met de vlaktehonden overnieuw om 13.00 uur. We zijn bijna klaar op de eerste plek als het verlossende telefoontje komt dat meneer gelukkig levend (en droog) gevonden is op ongeveer 300m afstand van de plek waar de 2e hond het pad is afgegaan (het 2e losse eindje). Hij wordt ter observatie opgenomen in het ziekenhuis.

Bij de nabespreking met politie en Usar blijkt dat vanuit een andere weg een USAR hond een verhoogde interesse toonde voor hetzelfde bosperceel.

RHG Laot Kieke is blij voor de familie dat de vermiste weer terecht is en hoopt dat ze ondanks alles toch nog genoten hebben van hun vakantie in Limburg.

Het is een moeilijke inzet geweest maar tevens ook een zeer leerzame ervaring. Het is nog niet eerder gebeurd dat de 2 honden elk een andere richting aangaven. De vraag ’s nachts welke hond ‘goed of fout’ zat was toen niet te beantwoorden. 

De geurdragers waren zeer gecontamineerd (allen samenwonend, alles persoonlijke spullen in een tas en alles ingepakt door de niet-vermiste). Waarschijnlijk heeft de eerste hond de trail gevolgd van de zoon, die op het park en niet buiten het park gezocht heeft.
Misschien was voor het nazoeken van de losse eindjes die nacht de inzet van vlaktehonden te overwegen geweest. Feit is dat op deze vraag nooit een antwoord gegeven kan worden.